XIX. yüzyıl hat sanatının Osmanlı hattatları eliyle gelişmelerini tamamladığı altın çağdır. Bu asrın sülüs ve nesih yazılarına son âhengini ve saf güzelliğini veren hattat Mehmed Şevki Efendi’dir.
Şevki Efendi, Kastamonu’nun Seydiler Seyyidler) köyünde dünyaya geldi (1829-30). Babası tüccar Ahmed Ağa’dır. Dayısı Hulûsi Efendi’den sülüs ve nesih yazılarını meşkederek on iki yaşında icâzet aldı (1841).
Şevki Efendi, bir gece rüyasında Hz. Peygamber’i görmüş ve “Sana esrâr-ı hattı bildirdim” buyurmuşlar. Zaman zaman Şevki Efendi bunu dile getirip, “Yazıyı bana rüya âleminde öğrettiler” dediği nakledilir.
Şevki Efendi, Harbiye Nezâreti, Mektûbî Kalemi’ndeki aslî vazifesi yanında Harbiye Nezâreti’ne bağlı Askerî Mektebi’nde ve Yıldız Sarayı’nda II. Abdülhamid’in şehzadelerine iki buçuk sene yazı hocalığı yaptı.
Şevki Efendi için “fenâ fi’l-hat” mertebesine erdi denir. Büyük bir sanat aşkı ile ömrünü hep yazıya vermiş, sülüs nesihte Hâfız Osman ve İsmail Zühdü yolundan hiç ayrılmamış, onların güzel yazı ve ruhlarından feyiz almış, her geçen gün yazısını güzelleştirerek 1860’lı yıllardan sonra kendi üslûbunu ortaya koymuştur.
