Ordu Ünye’de 1171 (1758) yılında doğan Mustafa Râkım yazı tarihinde ender görülen, tuğra, sülüs ve celîsinde ekol olmuş deha sahibi bir sanatkârdır. Gençliğinde babası Mehmed Kaptan ile İstanbul’a gelen Mustafa Râkım, ağabeyi İsmail Zühdü Efendi’nin yanında hıfzını ve medrese tahsilini tamamlamış, bu arada ağabeyinden sülüs ve nesih yazılarını meşkederek 1183’te (1769) on iki yaşında icâzet almıştır (TSMK, Güzel Yazılar, nr. 324/5). Ayrıca Üçüncü Derviş Ali’nin de hat derslerine devam ederek mezun olmuştur.
Mustafa Râkım, padişah tuğralarını ıslah ederek son şeklini vermiş; sülüs, nesih ve bilhassa sülüs celîsinde estetik ölçüleri, nisbetleri en güzel şekilde sağlayarak yeni bir üslûbun sahibi olmuştur. Hattat Sâmi Efendi’nin meclisinde bulunanlardan biri, “Efendim, Râkım Efendi’yi geçtiniz” deyince, Sâmi Efendi, “Râkım geçilmez, kim onu geçmek isterse geri döner” diyerek onun hat sanatındaki güç ve kemalini belirtmiştir.
